Artikel in Groomers Europe, december 2019

Utrechtse collega Emma Uffing bouwt hondenhuisjes in Roemenië

In haar trimsalon aan het Dierenasiel Utrecht, trimt Emma Uffing naast haar vaste klanten, ook veel honden die herplaatst worden. Steeds vaker komen deze honden uit het buitenland; uit Spanje, Roemenië of Griekenland bijvoorbeeld. Landen waar de omstandigheden voor asielhonden een stuk slechter zijn dan hier. De schrijnende verhalen die Emma hoort leidden tot de wens om ook wat te doen voor deze honden. Er is te weinig opvangmogelijkheid om alle asielhonden uit het buitenland naar Nederland te halen, dat geluk is niet voor iedere hond weggelegd. 

Hechte vriendinnenclub
Samen met zes vrijwilligers van het Dierenasiel in Utrecht reisde Emma in voorgaande jaren naar Curaçao en Thailand om te helpen bij plaatselijke kennels en asielen. Ze nemen daarvoor vrije dagen op en betalen de reis en het verblijf zelf. Inmiddels zijn zij een hechte vriendinnenclub geworden en samen proberen ze het dierenleed op de wereld te verlichten.

Vooral op het Thaise eiland Phuket bleek tot hun verbazing dat de voorzieningen voor zwerfhonden redelijk in orde zijn. Het was er netjes en er waren voldoende dierenartsen en personeel. Hun werk in de opvang op Phuket bestond voornamelijk uit het socialiseren van de getraumatiseerde honden door onder andere met ze te wandelen. Prima natuurlijk, maar dat is voor deze reis niet de bedoeling. Ze willen poep scheppen, vlooien en teken verwijderen, kortom: vieze handen maken.

Roemenië
De keuze valt voor 2019 op Roemenië. Typisch een land waar de omstandigheden voor zwerfdieren niet al te best zijn. De vrijwilligersgroep legt contact met de Roemeense Mirela Marcu, die vlakbij Călăraşi (zo’n 100 kilometer van Boekarest) 500 honden opvangt op haar eigen land. Dat zijn voornamelijk honden die uit de public shelter van de gemeente gered worden. Honden die daar zitten en voor wie na twee weken geen baasje is gevonden, worden onverbiddelijk ingeslapen. Mirela laat het niet zover komen en haalt alle honden op voor wie dit doodvonnis nadert. Bij haar zijn alle honden altijd welkom. Maar de mankracht en de middelen om ze echt goed te verzorgen, heeft ze niet. Extra hulp in welke vorm dan ook is meer dan welkom.

Geld inzamelen
Mirela vertelt dat ze dolgraag verwarming in haar recovery-ruimte zou aanleggen. Daar verblijven verzwakte honden en honden die net geopereerd zijn. Het is een kale ruimte, zonder tegels zelfs, waar het vriest in de koude Roemeense winters.

Deze uitdaging nemen Emma en haar vriendinnengroep graag aan. Ze maken een donatiepagina via Dream or Donate en mobiliseren iedereen die ze kennen om gul te geven. Ze organiseren een speciale PUP-quiz en testen de deelnemers onder anderen op hun kennis over Roemenië en dieren in films en muziek. Ook verkopen ze zelfgemaakte snuffelmatten. In totaal halen ze € 3300 op voor zwerfdieren in Roemenië.

Tegenvaller
Drie weken voor vertrek krijgen Emma en haar vriendinnen een flinke tegenslag te verwerken: hun donatiepagina is offline en het ingezamelde geld lijkt in rook te zijn opgegaan. Al snel blijkt dat ze niet de enige gedupeerden van Dream or Donate zijn, tientallen anderen met een donatiepagina zitten in hetzelfde schuitje. Ze doen aangifte en schakelen een advocaat in, maar het is onvermijdelijk dat de zak geld die ze naar Roemenië willen brengen een stuk kleiner is geworden. 

Toch laten ze zich niet ontmoedigen en reizen naar Roemenië, klaar om de handen eens flink uit de mouwen te steken.

Handen uit de mouwen
Hoe druk Mirela met haar werk voor zwerfdieren is wordt bij de eerste ontmoeting direct duidelijk. In haar oude huis-, tuin- en keukenauto vervoert ze twintig kittens en drie honden als ze Emma en haar vriendinnen naar haar woning begeleidt. Daar aangekomen kunnen ze direct aan de slag. In het weiland naast het huis van Mirela zitten  zo’n 70 honden en in een afgezet gedeelte daarvan een stuk of 30 puppy’s die zwart zien van de vlooien.

Van het asiel en verschillende dierenartsen in Utrecht hebben Emma en haar vriendinnen ontwormingskuren, vlooienmiddelen en medicatie gekregen die net over de datum zijn en in Nederland zouden moeten worden vernietigd. De koffers zitten vol flesjes, potjes en medicatie, die komen hier goed van pas. Maar hoe ontvlooi je 30 krioelende puppy’s die geen seconde stilzitten en al helemaal niet aan kunnen geven of ze al aan de beurt zijn geweest? Door ze op te delen in ‘team blond’ en ‘team zwart’ en van iedere ontvlooide puppy een foto te maken.

Hondenhuisjes bouwen
Op dag twee is het echt zover: vieze handen maken. Emma en haar vriendinnen gaan naar het stuk land waar 400 honden zitten, de ‘Open Shelter’. 400 blaffende honden aan het hek maken een overweldigende indruk, maar ze weten zich veilig naar binnen te wurmen en nemen de omgeving in zich op. Een kale vlakte bezaaid met drollen met aan de zijkant zo’n 30 van gaas gemaakte hokken. Het is onmogelijk een stap te zetten zonder omringd te zijn door tientallen enthousiaste honden, die er al met al toch redelijk uitzien. Niet al te mager en ook hun vachten zijn over het algemeen in goede staat. Emma heeft haar trimspullen meegenomen maar ze ziet direct dat ze die niet echt nodig heeft. Er is dringerder werk aan de winkel. Alleen de nagelknipper haalt ze uit haar tas, aan vachtverzorging hoeft ze weinig te doen. 

Achterop het terrein zijn twee Roemeense mannen aan het werk. Met houten pallets bouwen ze een constructie voor schuilhuisjes, waar honden droog en beschut kunnen zitten als het regent en waait. Aan Emma en haar vriendinnen de taak om de schuilhuisjes waterdicht te maken en te isoleren. Beschikbaar materiaal: grote balen stro en de klei onder hun voeten. Met aftands gereedschap dat her en der verspreid ligt graven ze gaten in de grond. Ze vullen emmers bij een kraan waar soms wel en soms geen water uit komt en gieten dat in de kuilen. De opgegraven klei gaat terug de gaten in, tot het een stevige pap wordt. Dan doen ze er stro bij en kneden het mengsel met hun handen tot een dikke massa. De enige kruiwagen op het terrein heeft een lekke band, toch laden ze die vol met het klei-stro-mengsel. In het gezelschap van tientallen nieuwsgierige honden hobbelen ze met de kruiwagen naar de schuilhuisjes onder constructie. De spleten tussen de pallets worden dichtgesmeerd en wanneer dat gebeurd is gooien de vriendinnen klompen klei tegen de schuilhuisjes. Dat blijft direct goed plakken en isoleert. Het is een primitieve methode maar het werkt! En misschien nog wel belangrijker, behalve een boel spierkracht kost het niks.

Behalve schuilhuisjes bouwen doen ze met z’n zevenen ook waarvoor ze zijn gekomen: poep scheppen. Met hetzelfde aftandse gereedschap waar de kuilen voor de klei mee worden gegraven en vervoeren dat met dezelfde kruiwagen met de lekke band. Een vuilnisophaaldienst is er niet op het platteland van Călăraşi. Al het afval, dus ook de hondenpoep, wordt in een gat in de grond ter grootte van een zeecontainer gegooid en daar verbrand.

Iedere avond zit de vriendinnenclub in de eetzaal van het hotel te knikkebollen boven hun bord eten. En iedere ochtend kruipen ze stram van de spierpijn van hun harde Roemeense matras voor weer een dag ploeteren in de Open Shelter. Maar wat voelen ze zich goed! Ze hebben eer van hun werk; het terrein is netjes en het aantal geïsoleerde schuilhuisjes groeit gestaag. Ook behandelen ze honden en puppy’s met de ernstige en zeer besmettelijke ziekte Parvo en redden zo een aantal hondenlevens.

Aan het einde van werkweek wordt het de hoogste tijd om naar een bouwmarkt te gaan, een uur rijden van Călăraşi. Daar schaffen ze nieuw gereedschap aan. De club van 7 weet waar dringend behoefte aan is: grote scheppen, zagen en hooivorken. Een nieuwe kruiwagen en waterbakken voor de honden. Alles om het dagelijks leven in de Open Shelter een beetje makkelijker te maken. Niet alleen voor Mirela en haar honden maar ook voor zichzelf want ze voelen duidelijk: hier komen we terug. Genoeg te doen voor de zwerfhonden van Călăraşi!

Terug in Nederland blijkt dat er bij de organisatie Dream of Donate weer voldoende geld in kas is om de gedupeerden het ingezamelde bedrag volledig uit te betalen. En dat is goed nieuws! In de recovery-ruimte wordt nu centrale verwarming aangelegd en er komt een houtkachel, voor het geval de elektriciteit uitvalt (en dat gebeurt regelmatig). Er is zelfs geld over om de vloer te betegelen.  

Voor meer informatie, zie de pagina Put our paws together for Romania op Facebook.

Artikel in het ABHB Trimmagazine,  mei 2014:

Liefde voor asielhonden zorgt voor opvallende beslissing

Over hoe dierenasiel en trimsalon prima kunnen samengaan

“Honden die in het asiel terecht komen hebben het in sommige gevallen al beter dan bij hun vorige eigenaar”, weet Emma Uffing (27). Tijdens haar opleiding dierverzorging en management liep ze stage bij het Dierenasiel Utrecht waar ze nu nog steeds een aantal uren per week werkt. Bij het zorgen voor de honden daar werd al snel duidelijk dat ze aanleg had voor het heropvoeden van honden met gedragsproblemen. Een ervaring die bijbleef, ook toen ze met haar trimopleiding en later haar trimsalon begon. “Het geeft zóveel voldoening als je ziet hoe honden dan opknappen!” Een bijzonder verhaal over een trimmer die haar hart verloor aan de liefde en trouw van asielhonden.

Emma Uffing is gediplomeerd MBO Manager dierverzorger en hondentrimmer. Met haar opleiding dierverzorging en management begon ze in 2006 op het Groenhorst College in Barneveld. De opleiding omvatte een aantal stages, waaronder in het Dierenasiel Utrecht. In 2009 behaalde zij haar diploma dierverzorging en ging ze direct door met de opleiding hondentrimmer, eveneens in Barneveld, “ik heb mijn trimdiploma in 2011 gehaald en heb stage gelopen bij Trimsalon Kynotrim in Nijmegen. In 2012 ben ik voor mijzelf begonnen met mijn Hondentrimsalon Leidsche Rijn. De zaken lopen goed, ik heb het erg druk.“

Asielhonden

Waar komt de liefde voor honden bij Emma vandaan? “Zolang ik me kan herinneren hebben wij thuis honden gehad. Altijd uit het asiel of via herplaatsing. Daar zaten natuurlijk allerlei verschillende rassen bij met allemaal verschillende karakters. Gemakkelijke honden en honden met een verhaal en bijbehorende gedragsproblemen. Daar is mijn belangstelling om iets te gaan doen in dierverzorging en dan speciaal in de verzorging van honden, vandaan gekomen.” Heeft Emma zelf ook honden? “O ja, drie zelfs. Een Rottweiler genaamd Murphy, een kruising Boxer met als naam Odin en een middelgrote kruising Border Collie, Oscar. Alle drie uit het asiel, maar dat had je natuurlijk al geraden!”

Werken bij het asiel

“Na mijn stage bij Dierenasiel Utrecht ben ik daar gebleven. Ik werk er op parttime basis, naast mijn trimsalon. In het asiel werk ik veel met honden. Het zal je niet verbazen dat daar veel lastige honden met gedragsproblemen bij zitten. Daar moet je eerst achter komen, achtergrondinformatie heb je immers niet. Honden worden gewoon afgeleverd en dat is dat. Door veel met ze te trainen probeer ik, samen met de hondendeskundige van het asiel, uit te vinden wat er met zo’n hond aan de hand is, waar het probleem zit. Dat proberen we dan te herstellen en er weer een fijne hond van te maken die zodanig is opgeknapt dat hij weer voor herplaatsing in aanmerking komt en dat de match met de nieuwe baasjes straks naar wederzijdse verwachting verloopt. Dat gaat vaak goed, bovendien is het prachtig werk. Het geeft enorm veel voldoening als je ziet hoe zo’n hond opknapt en je weer vertrouwt. Daar gaat het namelijk om, om het terugwinnen van vertrouwen. Gemakkelijk is dat overigens niet, vandaar dat ik regelmatig cursussen volg om mijn kennis te vergroten en om de ‘hondentaal’ steeds beter te begrijpen. Wat mij natuurlijk ook bij het trimmen van pas komt.”

Trimhonden

Waarmee we terug zijn bij het honden trimmen en de eigen trimsalon. Ook daar natuurlijk allerlei verschillende honden met verschillende karakters op de trimtafel. Komt haar ervaring in het asiel daarbij van pas? “Ja, absoluut. Elke trimsalon zal te maken hebben met moeilijke en gemakkelijke honden. Mogelijk dat mijn ervaring met honden met gedragsproblemen wordt rondgepraat. Ik krijg er namelijk nogal wat op de trimtafel, maar elk hond heeft zo zijn eigen eigenschappen en gedrag. Daar moet je op inspelen, er de tijd voor nemen om een hond te begrijpen. Dat zijn de momenten waarop mijn ervaring in het Dierenasiel Utrecht mij de nodige voordelen geeft.” Op onze vraag of Emma zich in bepaalde rassen heeft gespecialiseerd blijkt dat niet het geval. “Nee, dat niet. Maar bij het trimmen, en trouwens ook in het asiel, doe ik alles in het belang van de hond. Scheren van een Labrador doe ik bijvoorbeeld alleen als dat om medische redenen noodzakelijk is. Maar verder vind ik dat bij trimmen en vachtonderhoud het behoud van de raskenmerken voorop moet staan.”

Toekomstplannen

Gevraagd naar haar toekomstplannen met de trimsalon, komt Emma Uffing met een bijzondere mededeling. “Ik ben van plan om de trimsalon straks te verhuizen naar Dierenasiel Utrecht. Een trimsalon en een dierenasiel vormen een mooie combinatie, ze gaan prima samen. Daar komt bij dat ik het werk in het asiel maar moeilijk kan missen. Als het in de trimsalon steeds drukker wordt, komt het werk in het asiel in de verdrukking en dat wil ik niet. Vandaar deze beslissing. Er komt trouwens een soort tussenfase, waarin ik zowel hier in de trimsalon, als in een in het asiel in te richten trimsalon ga werken en de trimafspraken dan over die twee adressen verdeel. Zo kan ik in het asiel blijven werken, kan ik blijven trimmen en kunnen de klanten kiezen welk adres hen het beste schikt. Deze aanpak heeft er trouwens voornamelijk mee te maken dat ik in mijn pand aan de Louis Armstronglaan, nog een huurcontract van drie jaar heb lopen. Is die periode voorbij, dan gaat al het trimwerk helemaal over naar het Dierenasiel Utrecht aan de Koningsweg 141, 3585 LA Utrecht.”

ABHB

Emma Uffing is ABHB-lid. Waarom heeft zij voor het lidmaatschap gekozen? “Direct van het begin af aan wilde ik al lid van de ABHB worden. Naast dat ik het lidmaatschap en het daardoor kunnen tonen van het ABHB-logo een belangrijk teken vind naar klanten dat ik gediplomeerd trimmer ben, stelt mij dat ook in staat om vakdagen te bezoeken en aan cursussen mee te doen. Het lid worden van de ABHB is daarom voor mij nooit een vraag geweest, maar een vanzelfsprekendheid.”